نیازمند نظام صنفی رسانه‌ای هستیم

اما برای ماندگار شدن خبرنگاران و روزنامه‌نگاران در این شغل و تأمین امنیت شغلی‌شان چه راهکاری را می‌توان پیشنهاد داد؟ راهکار تأمین امنیت روزنامه‌نگاران این است که صنف آنها ساماندهی شود و ما نیازمند نظام صنفی و روزنامه‌ای هستیم؛ همان‌گونه که پرستاران، حقوقدانان و سایر مشاغل نظام صنفی خودشان را دارند و این نظام صنفی از حقوق فعالان به این حرفه‌ها دفاع می‌کند و نیروهای شاغل در رسانه‌ها نیز می‌توانند و باید نظام صنفی خاص خود را داشته باشند که این صنف را نمایندگی کند. قشر خبرنگاران با حجم انبوه رسانه‌ها و کسانی که در بیش از ۲۳۰۰ رسانه مشغول به‌کارند نیازمند صنفی هستند؛ چرا که بدون ساماندهی، هرکسی می‌تواند ادعا کند خبرنگارم و این تعدد به ضرر کسانی است که واقعا به کار خبر و رسانه مشغولند، بنابراین باید مرجعی برای سامان دادن به خبرنگاران وجود داشته باشد. بالاخره میان کسانی که این حرفه را به عنوان شغل انتخاب کردند و کسانی که از روی علاقه این شغل را انتخاب کردند، باید تفاوت قائل شد. از طرف دیگر سیستم حمایتی وزارت ارشاد باید از رسانه‌هایی حمایت کند که اولویت اصلی آنها نیروی انسانی است و این امر می‌تواند از طریق نظام صنفی رسانه‌ای محقق شود. در حال حاضر در ماده ۴۶ قانون مطبوعات و ماده ۳۱ آیین‌نامه اجرایی آن، حمایت دولت معطوف به رسانه‌هایی شده است که نیروی انسانی آنها بیمه شده باشند و این امر جزو تصریحات قانون مطبوعات است.اگر حاکمیت به این سمت حرکت کند و کارهای قانونی آن را به‌خوبی انجام دهد، به این موضوع تسریع می‌بخشد و می‌توان به تأمین امنیت شغلی دست‌اندرکاران مطبوعات کشور امیدوارتر شد.